Da formulišemo onako kako ljudi obično pitaju: kako da znam da je to o čemu govorite stvarno medicina, obzirom da mi mnogo toga zvuči prilično široko i neodređeno?
Pravila dokazivanja, kao i procese i pravila homeopatske farmakopeje, propisao je još Haneman. To su rigorozna pravila kojih se pridržavamo i danas.
Učesnike dokazivanja nazivamo dokazivačima. Dokazivači moraju biti zdrave osobe koje dobrovoljno pristaju da učestvuju u dokazivanju. Oni dobijaju precizne instrukcije od izvođača dokazivanja o načinu uzimanja pripravka, načinu života tokom dokazivanja i o tome kako treba da evidentiraju sve što je potrebno tokom dokazivanja. Homeopata-izvođač dokazivanja sve vreme prati proces.
Dokazivanje se izvodi po striktnim standardima dvostruko slepog ispitivanja, pri čemu jedna četvrtina broja dokazivača dobija placebo. Odabrana supstanca konzumira se prvo u sirovom obliku (ukoliko nije toksična), a zatim u malim potencijama koje se vremenom povećavaju. Konzumiranje traje do pojave simptoma. Dokazivači tri puta dnevno beleže sve promene koje zapažaju. Dokazivanje se završava kada kod svih dokazivača prestanu da se javljaju simptomi. To obično traje oko tri meseca. Kod visokih potencija simptomi se prate i beleže i godinu dana posle konzumiranja ispitivane supstance.
Da bi supstanca bila dokazana u potpunosti kao homeopatski lek, neophodno je:
- da su zabeleženi svi simptomi koje je kod zdravih ljudi izazvala u sirovom obliku, niskim i visokim potencijama;
- da su zabeleženi svi simptomi na mentalnom, emocionalnom i fizičkom nivou;
- da je posle davanja tog leka kod bolesnih osoba došlo do izlečenja istih simptoma.
Tako stvorena slika homeopatskog leka tj. totalitet leka, unosi se u knjige homeopatskih lekova koje se zovu materije medike i koristi u daljoj praksi.
Takođe, dokazani lek sa svim simptomima unosi se u knjige simptoma koje se zovu repertorijumi.
